W Wielką Sobotę w Kościele Katolickim przez cały dzień trwa święcenie pokarmów i adoracja Chrystusa złożonego do grobu. Zgodnie z polskim obyczajem przy symbolicznym grobie czuwa warta, w naszym Kościele Rektorskim czuwali postulanci, nowicjusze i klerycy.
Od wieków Wielka Sobota jest dniem przeznaczonym na święcenie pokarmów. W przeszłości święciło się wszystkie potrawy przygotowane na wielkanocne śniadanie (dlatego do dziś nosi ono nazwę święconego). Święcono jaja, mięsa oraz ciasta ustawione na wielkim, pięknie nakrytym stole, przy którym zbierali się wszyscy domownicy i w podniosłym nastroju oczekiwali przybycia księdza.
Obecnie zarówno w miastach, jak i we wioskach zanosi się do kościoła jedynie małe koszyczki z jajkiem, kawałkiem chleba i solą (którymi dzielić się będziemy i spożywać przed rozpoczęciem śniadania wielkanocnego) i koniecznie z barankiem ? symbolizującym Chrystusa Zmartwychwstałego. Jest to praktyka powszechna niemal w całej Polsce. Wyjątek stanowiły niegdyś niektóre wsie na Pomorzu, gdzie nie występował zwyczaj święcenia jadła i na Śląsku, gdzie nie dzielono się jajkiem przed śniadaniem wielkanocnym.
W naszym Kościele Rektorskim pokarmy błogosławili nasi klerycy: akolici i lektorzy. Po poświęceniu pokarmów składali wiernym w imieniu o. Prowincjała i Przełożonych Seminarium i Domu Prowincjalnego życzenia radosnego spotkania ze Zmartychwstałym Jezusem. Zapraszamy do galerii.
kl. Kamil Bejgier